จาฟาราบาด ปากีสถาน –จากระยะไกล ฉากดูไม่เป็นอันตราย เรากำลังขับรถไปตามถนนยกระดับผ่าน Jafarabad ซึ่งเป็นเขตใน Balochistan ทางตะวันตกเฉียงใต้ของปากีสถาน ที่ล้อมรอบด้วยน้ำที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา แต่น้ำเหล่านี้ไม่ควรอยู่ที่นี่ และภายใต้พื้นผิวที่นิ่งของพวกมัน ซากของบ้านเรือนและชีวิตถูกพัดพาไปโดยฝนมรสุมที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน สำหรับผู้ที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง น้ำท่วมเหล่านี้เต็มไปด้วยอันตรายที่มองไม่เห็น เช่น งู โรคที่เกิดจากน้ำ ซึ่งเป็นภัยคุกคามอีกอย่าง
หนึ่งต่อครอบครัวที่สูญเสียเกือบทุกอย่าง
นาซีราเป็นหนึ่งในครอบครัวเหล่านี้“มันเป็นคืนที่เราได้ยินเสียงลำโพงที่มัสยิด มีคนบอกว่าน้ำกำลังขึ้นและกำลังมาหาเรา” ฮัสซัน ข่าน สามีของนาซีรากล่าว “เราวิ่งเพื่อชีวิตของเรา เราเอาอะไรไปด้วยไม่ได้” เป็นสถานการณ์ที่คุ้นเคยสำหรับผู้คนมากกว่า 7 ล้านคนในปากีสถานที่ต้องพลัดถิ่นจากน้ำท่วม เรื่องราวที่น่าสลดใจที่ฉันได้ยินซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อได้พบกับครอบครัว
นาซีราและฮัสซัน ข่านกำลังพักพิงอยู่ในค่ายที่เจ้าหน้าที่
ท้องถิ่นจัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือครอบครัวผู้พลัดถิ่น ตามถนนแคบๆ ไปยังค่าย – หนึ่งในไม่กี่เศษเสี้ยวของพื้นที่แห้งแล้งในพื้นที่ – ครอบครัวต่างๆ ได้สร้างที่พักพิงชั่วคราว โดยปล่อยให้เด็กจำนวนมากนอนบนพื้นห่างจากรถยนต์และรถบรรทุกที่เร่งความเร็วเพียงไม่กี่ฟุตไกลออกไป หลังคาของอาคารที่จมอยู่ใต้น้ำ
ลอยอยู่เหนือน้ำท่วมเหนือจริง ซึ่งอาจใช้เวลาหลายเดือนกว่า
จะลดระดับลงจนหมด น้ำมีอยู่ทุกที่ แต่ไม่มีน้ำที่ปลอดภัยสำหรับดื่ม ถึงกระนั้น เด็กบางคนที่กระหายน้ำก็ดื่มอยู่ดี เสี่ยงต่อโรคร้ายแรงหรือถึงกับเสียชีวิตเมื่อเราไปถึงค่าย มีคนตะโกนใส่เด็กชายสองคนที่ลงไปในน้ำเพื่อพยายามไปให้ถึงควาย รูปร่างสีเข้มกำลังคดเคี้ยวเข้าหาพวกเขา เด็กๆ รอดจากน้ำก่อนที่งูจะไปถึงผู้คนในค่ายบอกว่าพวกเขาถูกงูและสุนัขจรจัดกัด บางคนบอกว่าพวกเขากังวลเกี่ยวกับแมงป่องและไข้
เลือดออก ซึ่งเป็นโรคไวรัสที่ติดต่อโดยยุง
ยุงที่งอกงามในน่านน้ำนิ่งเหล่านี้ จะออกก่อนพลบค่ำ ห้อมล้อมครอบครัวเร่ร่อนจำนวนมากที่อาศัยอยู่ที่นี่โดยไม่มีพัดลมหรือมุ้งกันยุงปากีสถาน. นาซีราและครอบครัวพักอยู่ในเต็นท์UNICEF/UN0712727/ดาคินาซีราและครอบครัวของเธอพักพิงในเต็นท์ที่ค่ายสำหรับผู้พลัดถิ่นจากน้ำท่วมในเมืองบาลูจิสถาน ประเทศปากีสถานสำหรับตอนนี้ เต็นท์เดียวคือบ้านของนาซีรา สามีของเธอ และลูกสามคนของพวกเขา
Nasir Ahmad วัย 8 ขวบนั่งอยู่บนเฟอร์นิเจอร์ชิ้นเดียว
ในเต็นท์ของครอบครัว – Charpoyโครงเตียงน้ำหนักเบาที่ทำจากไม้และเชือกร้อย โชอาอิบ น้องชายวัย 18 เดือนของเขากำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ เขา เหงื่อออกเพราะความชื้นเหลือทน“บ้านของฉันดีกว่า” Nasir Ahmad เล่า “ไม่มีอะไรจะทำที่นี่ บางครั้งฉันเล่นซ่อนหากับเพื่อนที่มาถึงค่าย เวลาที่เหลือฉันรู้สึกเบื่อและเศร้า ฉันคิดถึงบ้าน.”นากิบุลเลาะห์ ลูกชายคนเล็กของนาซีรา อายุ 6 เดือน เพิ่งได้รับการวินิจฉัย
ว่าเป็นโรคขาดสารอาหารที่หน่วยสุขภาพเคลื่อนที่ซึ่ง
จัดตั้งขึ้นโดยยูนิเซฟและรัฐบาลบาโลจิสถาน แพทย์ได้มอบอาหารรักษาโรคพร้อมใช้ (RUTF) ของนากิบุลเลาะห์ ซึ่งเป็นอุปกรณ์จำเป็นในการช่วยชีวิตที่ใช้รักษาอาการสูญเสียอย่างรุนแรงในเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ยูนิเซฟและพันธมิตรได้จัดตั้งหน่วยสุขภาพเคลื่อนที่หลายสิบแห่งเพื่อจัดหายาช่วยชีวิตเด็กเพื่อรักษาอาการท้องร่วงเฉียบพลัน การติดเชื้อทางเดินหายใจ และสภาพผิวหนัง ตลอดจนประเภทของอาหารเสริมเพื่อการรักษาที่ให้แก่นากิบุลเลาะห์
Credit : บาคาร่า666
